Mazda 3 MPS

Het exterieur

De Mazda 3 is weer eens wat anders. Het is lastig in woorden te vatten, maar op een of andere manier springt hij er een beetje uit. Dit zou wel eens een van de voordelen kunnen zijn van de tegenvallende verkoopcijfers: je ziet hem zo weinig, dat hij er een stuk minder ‘afgezaagd’ is dan zijn succesvollere concurrenten. Maar het zou niet eerlijk om het vlotte uiterlijk volledig toe te schrijven aan de zeldzaamheid. Het is gewoon een scherp gelijnde en goed geslaagde auto.

Tussen de gewone 3 en de MPS zit qua uiterlijk vertoon niet veel verschil. Een sportievere voor- en achterbumper, iets grotere wielen, een dakspoilertje en dat was het dan wel zo’n beetje. Eigenlijk is het wel prima zo. Met uitgeklopte wielkasten, een luchthapper op de motorkap en een giga spoiler op het dak zou de auto waarschijnlijk alleen maar ordinair zijn geworden en niet veel sportiever. Nu kun je tenminste - mits je een representatieve kleur kiest - een zeer snelle, maar tegelijkertijd bescheiden middenklasser rijden.

Er zijn echter wel enkele 'net-niet’ elementen aanwezig. Zo is het jammer dat de auto maar één uitlaatpijp heeft, het was veel stoerder geweest als hij er zowel links als rechts een gehad zou hebben. Ook de achterbumper is niet helemaal goed gelukt: er zitten lelijke zwarte vlakken naast de kentekenplaat en het rooster dat eronder zit is geen echt rooster. Beetje jammer, want zonder deze puntjes zou de auto een stuk mooier zijn geweest.

Qua lakkleuren is de keuze beperkt: rood, zwart, blauw en zilver zijn de enige kleuren die je kunt aanvinken wanneer je een 3 MPS bestelt. Het moge duidelijk zijn dat rood het meest opvallend is, wat goed past bij een hothatch. Voor de andere kleuren valt echter ook wel wat te zeggen, want met een onopvallende kleur zie je de snelheid er niet aan af en dat kan bij verkeerslichten voor vermakelijke reacties zorgen. De wielen van de MPS zien er bijzonder uit. Het lijkt alsof er twee vijfspaaks wielen over elkaar zijn gelegd, maar het staat niet verkeerd.